De alvleesklier (pancreas) ligt tussen de maag en een bocht in de dunnen darm in. Hij bestaat uit twee delen:

• Exocrien
• Endocrien

Het endocriene deel ligt in klompjes tussen het exocriene deel in. Deze klompjes heten de eilandjes van Langerhans. In de eilandjes van Langerhans zijn twee soorten cellen te onderscheiden.

• α-cellen. Deze produceren (ook op eigen initiatief, dus ook zonder dat hypothalamus of hypofyse er bij betrokken is) het hormoon glucagon. Glucgon doet het omgekeerde van insuline. Het verhoogt namelijk het bloedsuikergehalte door de lever te stimuleren glucose vrij te maken uit het glycogeen en het af te geven aan het bloed. Ook zet glucagon de lever aan om vetten om te zetten in glucose. Glucagon bevordert dus de gluconeogenese. Het werkt alleen op de lever en niet op de cellen van andere organen.
• β-cellen. Deze reageren zelf (dus zonder instructie van hypothalamus of hypofyse) op een hoge bloedglucosespiegel door insuline af te scheiden. Deze bloedglucosespiegel stijgt vooral na een maaltijd. Via een poortader gaat de insuline snel naar de lever, zodat deze door het opnemen en opslaan van de glucose en de spiegel doet dalen. Als de bloedglucosespiegel lager wordt, geven de β-cellen minder insuline af. Dit is dus een voorbeeld van een positieve feedback. Nadat insuline de lever heeft geïnstrueerd, gaat het via het bloed verder het hele lichaam door en beïnvloedt de overige lichaamscellen.
  
  De hoeveelheid glucose in het bloed wordt uitgedrukt in millimol per liter (millimol is een bepaald aantal moleculen) en moet tussen de 3,9 en 6,1 mmol/l zijn.