Dit verhaal is vastgesteld door een Dierenarts.

De effecten van endocriene ziekten zijn, in tegenstelling tot de meeste stapelingsziekten, niet beperkt tot de cellen van één weefsel mar ze hebben effect op verschillende organen en weefsels. Endocriene ziekten zijn het gevolg van een ziekte van één van de endocriene klieren

• De hypofyse;
• De alvleesklier;
• De bijnieren;
• De bijschildklieren;
• De schildklier

Deze endocriene ziekten ontstaan wanneer er sprake is van een hypofunctie of een hyperfunctie van de klier. Bij een hypofunctie produceert de endocriene klier te weinig hormoon en bij een hyperfunctie teveel.

Voorbeelden van endocriene ziekten zijn:

• Afwijkingen van de hypofyse. Het hypothalamo-hypofysaire systeem fungeert als doorgeefluik voor bevelen van de hersenen aan een aantal klieren in het lichaam. Op bevel van de hypothalamus, maakt de hypofyse een aantal hormonen die ieder een endocriene klier beïnvloeden. Een afwijking kan een oorzaak zijn van een proces in de hersenen, in de hypothalamus of in de hypofyse. Als er iets mankeert aan het vermogen van de hypofyse om die hormonen te maken, kan dat ernstige problemen veroorzaken. De afwijkingen in de hypofyse kunnen aangeboren zijn, maar worden vaker veroorzaakt door stapelingsziekten, trauma of tumoren. Soms is er geen oorzaak vast te stellen.
• Bij een hypopituitarisme produceert de hypofyse te weinig hormonen.
  Een bekende afwijking is een te lage productie van STH of het groeihormoon. Door de te kleine productie van het STH in de jeugd zal het dier te weinig groeien en daardoor te klein blijven. Het is in principe mogelijk om STH toe te dienen, maar dit medicijn is duur.
  - Wanneer de hypofyse te weinig ACTH, het bijnierstimulerend hormoon, maakt zal de ziekte van Addison ontstaan.
  - Een tekort aan TSH is een uiterst weinig voorkomende afwijking en kan door een tumor in de hypofyse ontstaan. Hierdoor wordt de schildklier niet gestimuleerd tot het afgeven van thyroxine en ontstaat hypothyreoïdie.
  - Een tekort aan FSH en LH leidt tot een te laat optreden van de puberteit, kleine testikels of een kleine baarmoeder en tot het wegblijven van de ovulatie. Dit wordt ook wel anovulatie genoem.
  - Een tekort aan ADH, of vasopressine leidt tot de ziekte diabetes insipidus. Dit is een zeldzame ziekte die gekenmerkt wordt door veel plassen en veel drinken. Ook wel PU/PD genoemd. Soms moeten de dieren dan vaak zoveel plassen dat ze hun plas maar heel kort kunnen ophouden. Ze moeten daarom ook vaak ’s nachts uitgelaten worden.
• Bij hyperpituitarisme produceert de hypofyse teveel hormonen in tegenstelling tot hypopituitarisme. Wat vaak voorkomt is een te hoge STH productie. Dit teveel aan groeihormoon in de jeugd, wanneer de groeischijven nog open zijn, leidt tot reuzengroei. Zulke dieren worden abnormaal groot en hebben vaan gewrichtsproblemen en voortdurend pijn.
  Omdat de hypofyse teveel STH aanmaakt nadat de groeischijven van de botten gesloten zijn, ontstaat acromegalie.. Omdat de groeischijven zijn gesloten, kunnen de botten niet meer in de lengte groeien. In plaats daarvan worden de botten dikker. Maar ook de zachte weefsels zoals de tong en de ingewanden kunnen in omvang toenemen.
  Als de hypofyse teveel ACTH produceert, wat vaak het geval is bij een hypofysetumor en de bijnieren worden hierdoor overmatig gestimuleerd, ontstaat de bekende ziekte, de ziekte van Cushing. Symptomen van de ziekte van Cushing zijn: huid wordt dun en kaal, veel eten, PU/PD, sloom, spieren nemen in omvang af, meer vetopslag dan normaal,, hangbuike en een holle rug.
• Te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie). Een dier met een te traag werkende schildklier heeft als symptomen: sloom, lage polsslag, eet weinig maar wordt toch dik, teveel huidschilvers en talg en de huid voelt koud aan. De diagnose wordt vastgesteld door het T4 gehalte in het bloed te meten.
• Te snel werkende schildklier. Een dier met een te snel werkende schildklier heeft als symptomen, actief, nerveus, PU/PD, veel eten en mager blijven polsslag constant veel te hoog. Ook bij deze ziekte wordt de diagnose gesteld door het vaststellen van de T4 spiegel.